STERRENSTOF (Woord uit Noord, 18-9-23)

“Hoi”, zei ze. Ze lachte haar tanden bloot. Niet wetende dat ik haar voortand op onze tweede date er per ongeluk met een punaise uit zou beuken. Die tand had nog geen idee van onze ontluikende liefde.  

De glinstering in haar ogen verraadde haar karakter. Ik smolt als een vallende ster in een ruimtesonde. Ik voelde me David Bowie in Space Oddity, gewichtloos in een ruimtestation. Van binnen een angstgeschreeuw dat niemand hoorde. Een imaginaire verzwaringsdeken vertraagde mijn tred.

Zogenaamd achteloos liep ik naar haar toe. Ik had dat negligeetje niet moeten aandoen, het prikte. Ik waande me in een ambivalent tafereel. Alsof er elk moment een confettikanon zou afgaan en ik een prijs voor een goedkope keukenontwerper zou winnen. Zenuwachtig, als een voortvluchtige crimineel. Ik had zin om de hele sigarettenautomaat te plunderen. “Hoi”, fluisterde ik terug, en zo werd ik verliefd.

Woord Uit Noord, 18-9-2023